درود بر شما گرامیان.

جونم براتون بگه که من دوباره رفتم مشهد. پارسال تو دی رفته بودم و امسالم هفته گذشته.

دو دلیل داشت یکی اینکه بلیط رایگان قطارم اگه استفاده نمیکردم میسوخت و یه چیز خور میشد و دوم اینکه هزینهش خعععلی کم بود. خلاصه با خبر شدم که یکی از هیئتهای تهرانی میبره مشهد با سیییی هزاااار تومن. منم که دست و دل باز زنگیدم و ثبت نام کردم. ما سه نفر از اصفهان بودیم که خودمون رفتیم مشهد و اونا هم دو روز بعدش اومدند. محل سکونت‌مون یه حسینیه بود بنام مهدیان تو خیابون شیرازی. جاش خوب و تمیز بود. حسینیه ها هم دیگه مثل قبل نیستند و بصورت سوئیت هایی درآمدند که در هر سوئیت 5 6 نفر جا میگیره البته چون تعداد زیاد بود خانمها را در سوئیتها جا دادند و آقایون را تو دو اتاق نسبتا بزرگ که خب این بخش اش خیلی جالب نبود و ما نیمچه اعتراضی کردیم و یه جورایی مشکلمون حل شد.

قبل از رفتن به حسینیه به منزل دوستی قدیمی رفتیم که هر دو نابینا بودند همراه بینای ما ایراداتی به تمیزی اون خونه وارد دونست که البته اونجا چیزی نگفت و برای برخی کارها همکاریهایی کرد.

در اینجا باید از اولیا مخدرات خوب و تلاشگرمون بخوام که هرچی میتونند در جهت کسب مهارتهای خانه و خانه‌داری بکوشند که سخت زیر ذرهبین هستند از طرفی اداره و مسؤولیت خونه به هر حال بیشتر برعهده آنهاست و جامعه توقعاتی از آنها داره که باید از عهده اش برآیند.

خلاصه به حسینیه رفتیم دو سه روزی اونجا بودیم انصافا رسیدگی و پذیراییشون خوب بود یه جناب سرهنگ بازنشسته ای بود که مثل پروانه دور این جمع میگردید و از هیچ تلاشی برای رفاه حال مسافران دریغ نمیکرد. چند سفر با انجمنهایی هم رفتم که مسؤولینشون از دوستان همنوع بودند آنها هم تلاش میکردند خوب مدیریت کنند ولی به هر حال محدودیت بینایی باعث میشد که درست حسابی بر امور تسلط نداشته باشند و بیشتر متکی به بیناهای همراه بودند.

حالا غرض از اینهمه پرچانگی این بود که به من اجازه دادند که شماره جناب سرهنگ بازنشسته نوراهان را اعلام کنم که افرادی که مایل به مسافرت به مشهد هستند با ایشان تماس بگیرند و هماهنگ شوند. برای تهرانیها خیلی خیلی مقرون به صرفه هست چون با قطار میبرند و فقط با مبلغ سی هزار تومن. شهرستانیها هم رفت و آمدنشون با خودشونه و میتونند در مشهد از امکانات مکان و غذا استفاده کنند.

ظاهرا سفر بعدی اوایل خرداد هست و شماره جناب نوراهان هم

0 912 489 67 44 میباشد.

در طی این سفر سری به بازار هم زدیم که مهمترینش بازار مرکزی واقع در 4راه شهدا بود. تجربه ای که من هم در سفر قبلی داشتم و هم در این سفر موقع خرید سوغاتی بود که یکی از استرسهای بزرگ عالمه. صرف نظر از هزینه اش که خود معذلیست نگرانی از مورد پسند قرار نگرفتن گیرندگان سوغاتی هاست. مثلا من میخواستم یه شلوار گرم از پشم شتر برای پسرم بخرم مونده بودم که خوشش میاد یا نه، از فروشنده خواستم که عکس شلوار را از طریق تلگرام براش بفرسته و اونم این کارو کرد و مورد پسند قرار گرفت یا مثلا میخواستم برای دخترم یه روسری بخرم این رو هم باز از فروشنده خواستم که همین کار رو بکنه و بعد از چندین عکس که فرستاد و مقبول واقع نشد بالاخره یکیش مورد پسند قرار گرفت که فروشنده خوشحال شد و گفت صلوات بفرست بالاخره پسندید خخخخ..

آهان تو همون بازار مرکزی یه مغازه ای بود که یه عصاهایی داشت که خوشم اومد و خریدم قیمتش هم خیلی مناسب بود.

این عصا از سه تیکه سی چهل سانتی تشکیل میشه که قابلیت بزرگ و کوچک کردن رو دارند ولی با کش به هم وصل نمیشند مثل آنتن هستند که تو هم میرند. بعد که پسرم دید گفت که اینها عصاهای کوهنوردی هستند یعنی برای ما چند منظوره هستند هم برای راهنمایی مناسبند و هم میتونند بعنوان تکیهگاه هنگام بالا و پایین رفتن از پله برای کسانی که پادرد دارند، استفاده بشند اگر رفتید و خواستید برید بازار مرکزی رو به روی سرویس بهداشتی فکر کنم طبقه پایین بود.

یه وسیله دیگه هم خریدم که شامل یه قاشق یه چنگال و یه کارد هست که طرف دیگه این کارد نوشابه بازکنه اینا جمع میشند و میشه راحت تو جیب یا کیف گذاشت چنگالش هم جدا میشه.

دیگه اینکه این بار هم روز آخر مهمون آرامگاه بودیم و از غذای خوبشون بهره بردیم. موقع برگشت یه پیرمرد 83 ساله تو کوپهمون بود که به تنهایی رفته بود مشهد. بهش غبطه خوردم که چه خوب که یه پیرمرد در این سن و سال بتونه تنهایی سفر کنه و از سفر لذت ببره. این جوون قدیم مجرد بود و کمی سر به سرش گذاشتیم و خواستیم آستین بالا بزنیم که یه چیزی در گوشم گفت که دیگه کوتاه اومدم و خلاصه سفر خوبی بود.

سه تا بلیط دیگه هم دارم که اون رو هم اگه تا آخر همین ماه استفاده نکنم سوخت میشه میره پی کارش. برای شمال گرفتم ولی فعلا کفگیر ته دیگ خورده و پول پله برای مسافرت لا موجود.

موضوع دیگه اینکه ما امروز کلاس فن ترجمهمون به استادی خانم نرگس قنبری تموم شد. دورۀ خوبی بود ولی حیف که من نتونستم بهرۀ کافی و وافی ببرم و طبق معمول وسط کار درجا زدم. همینجا از استاد قنبری بخاطر همه تلاشهایشان تشکر میکنم. به  بچههای زبان توصیه میکنم که اگه براشون امکان داشته باشه در این دورهها شرکت کنند و به فوت و فن ترجمه بیشتر آشنا بشند تا منبع درآمد خوبی براشون باشه.

یکی از کتابهایی که توصیه شد بخونیم کتاب

steps to understanding

بود که امروز سری بهش زدم ازش خوشم اومد و از اونجایی که از هرچی خوشم بیاد دوست دارم با شما هم به اشتراک بذارم، تصمیم به انتشارش گرفتم البته نه بصورت یکجا بلکه قدم به قدم. میخوام هر چند روزی یکی از متنهای کتاب را همراه با فایل صوتیش منتشر کنم تا با هم ترجمه کنیم، البته چشم امیدمون به اساتید زبان مثل فرزانه و آمنه این دو استاد خوب هست که کمکمون کنند. البته قبلش نظر درباره اصل قضیه بدند که با این روش موافقند یا نه یا خودشون حاضر به انتشار هستند یا نه. البته من قصد ندارم پا جای پای این اساتید بذارم ولی دیدم که این عزیزان بیشتر کار تولید محتوا و آموزش صوتی میکنند ولی من کاری از خودم نمیکنم که مال این کار نیستم خخخخ فقط هر بار یک متن رو میذارم و میخوام که با هم ترجمه کنیم از متن ساده و کم شروع میشه تا متنهای بزرگتر و پیچیدهتر.

پس منتظر نظرات خوب شما نازنینانم میمونم.

خب دیگه خیلی طول کشید، ببخشید

دوستتون دارم از همون نوعی که غزل مهربون میگه.

بدرود مهرتون جاودان.