ضمن درود فراوان و عرض ادب! خب بچه ها من دوباره اومدم با تعریف یه خاطره، حالا نمیدونم اینجا باید داستان تعریف کنم یا خاطره ی خداحافظی با یه دوست ناباب را تعریف کنم، حالا دوباره یه دوستی که مدتی است باهاش تماس نگرفته ام بهم شک میکنه و فکر میکنه که خودش دوست ناباب من بوده و من باهاش خداحافظی کرده ام، یادش بخیر در کتاب فارسی پنجم دبستان یه درس بود که موضوعش من کیستم بود، وقتی درس را میخواندیم یکی خودش را بوسه معرفی کرده بود، دوستان عزیز-سالها پیش بنده از بوسه نفرت داشتم اما وقتی خودم را شناختم متوجه شدم که با این دوست ناباب رفیق شده ام و هر چه بوسش میکنم بیشتر خوشم میاد و بیشتر لذت میبرم، من بدور از چشم خانواده با وی دوست شده بودم و سعی میکردم خانواده متوجه دوستی من با بوسه نشوند، روزی وقتی از اداره به خانه آمدم خانم شک کرد و گفت: بوی بوسه میدهی: منم در اثر شیطنت با دست راستم بر پشت دست چپم کوبیدم و گفتم: ای وای گاومون زایید… و با خنده بحث را عوض کردم و این اتفاق بارها تکرار میشد، راستی دوستان چرا ما راضی میشویم با چیزی دوستی کنیم که بوی نفرت انگیز تولید میکند! کم کم اتفاقاتی در زندگی افتاد که خانواده متوجه دوستی من با این دوست ناباب شدند و برای اینکه من ناراحت نشوم حرفی به من نمیزدند، البته بنده هم در حضور خانواده و اطرافیان و دوستان از بوسه استفاده نمیکردم، بارها بعضی از همکارانم مرا تشویق به خداحافظی با بوسه میکردند اما موفق نمیشدند، ما چندتا دوست پایه بودیم که در تفریحات جمعی بوسه میزدیم و کیف میکردیم و لذت میبردیم، بارها اتفاق افتاده بود که افرادی مرا بخاطر دوستی با بوسه با زخم زبان بی شخصیت کرده بودند، بارها ترک بوسه کردم ولی دوباره خر میشدم و باهاش دوست میشدم، یک بار به مدت نه ماه موفق شدم از دست این دوست ناباب فرار کنم، اما یک اکبر با حرفهایش توانست روی مخ من تإثیر بگذارد و دوباره مرا با بوسه رفیق کند، پس از چند ماه دوباره فرار کردم و یک شب با همان اکبر نشستیم و دوباره با بوسه رفیق شدم، راستی من عجب اراده ای داشتمهاهاهاهاهاهاهاهاهاهاهاهاهاهاهاهاها، پس از مدتی دوباره برای شش ماه فرار کردم و برنامه ای پیش آمد که مانند یک بیمار روانی شده بودم و دیگر نمیتوانستم کارمند خوبی برای اداره باشم و تصمیم خطرناکی گرفتم که باید بیکار میشدم و افسرده در خانه منتظر مرگ میماندم که ناگهان فکری به خاطرم رسید و سعید را صدا کردم و پولی بهش دادم و گفتم برو بیرون و فلان بوسه را برایم بگیر، از سعید انکار و از من التماس و موفق شدم آن روز تا عصر یک بسته بیستایی مانتانا طلایی را بوسه بزنم و با خود عهد و پیمان بستم که دیگر مانتانا جون را از خودم دور نکنم، خلاصه دوستان من خاطرات تلخ و شیرین بسیاری از انواع بوسه ها دارم که چه بلاها که سرم آمده است، ترک های من از یک روز تا ده روز و بزرگ ترینش نه ماه بوده است، هروقت هم شروع میشد و کسی اعتراض میکرد میگفتم: دوباره خر شدم، به به چه اراده ای دارم، راستی از 21 بهمن 93 که به مسافرت مشهد رفتم دیگه بوسه نزدم، من اوایل بهمن ده بوکس مانتانا طلایی خریدم و نه بوکسشو هنوز دارم، یک بسته باز شده در جیب کاپشنم در روستا گذاشتم، یک بسته باز شده در جیب کتم در اتاقک انباری پشت بام، دو پاکت کامل در کیفم داخل اتاق، هشت بوکس و نیم در محل کارم، حالا شما بگویید اینها را بفروشم یا ببخشم یا بگذارم برای روزگاری که اگر دوباره خر شدم خودم استفاده کنم، راستی آن دوست اکبرم یا اکبر ترم دیگه نمیتونه خرم کنه که با بوسه ها دوست بشوم، ولی احتمال داره که روزی خودم اراده ی قوی پیدا کنم و دوباره با بوسه های عزیزم دوست شوم، دوستان باور کنید من قبلا که به این محله می آمدم با چندتا بوسه سرگرم میشدم و مینوشتم، اما مدتی است که حتی هوس بوسه نمیکنم، خوب این هم قسمتی از خاطره ی من در باره ی بوسه و دوست ناباب که با اراده ای قوی با آن وداع کرده ام و امیدوارم که دیگر اکبر نشوم!