هر چی بهت میگم عصا دستت بگیر, به خوردت نمیره که نمیره. متوجه نمیشی که نمیشی.
چی؟ خوشت ازش نمیاد؟ زشته؟ خجالت میکشی؟ خو خجالت بکشی بهتره یا درد بکشی؟ آبروت میره؟ نمیخوای دیگران متوجه بشند نابینایی؟ یعنی میه نیستی؟
الآن بنظرت خوبه بگم حقته. خوبه بگم بیشتر اَ این و بدتر اَ این باید واست اتفاق میفتاد.
هان. خوبه یا نع. آخه قربونت برم. احمق بودن چه قد؟ خریت تا کجا؟ تجربه به چه قیمتی؟ غرور الکی تا کی؟
آخه غد بودن هم حدو اندازه ای داره. نداره؟
یعنی چی آخه. بر میداری تنهایی اونم بدون عصا میری اوور خیابون, نمیگی یه وقتی یه بلایی سرت میاد. فک نمیکنی علاوه بر داغون کردن خودت, زندگی هم به کام اطرافیانت زهر میشه.
بابا حد اقل اگه تنهایی هم میری اوور خیابون, یه چوبی عصایی چیزی دستت بگیر که اگه یه وقتی اتفاقی واست افتاد, خونوادت اَ دیَت برخوردار بشند خو.
دادا اعتماد به نفس. بابا اعتماد به سقف. عزیز اِند همه ی خوبیا و هر چی تو میدونی و من نمیدونم.
نکن عزیزم. قربونت برم این کارا چیچیه آخه.
خو نتیجه ی کارِت شده اینکه بیهوش باشی رو تخت بیمارستون.
الآن نتیجش این شده که دستو پات بشکنند. ایجوری خوبه خداییش. یعنی خوشت میاد؟
یعنی میخوای غیر درد ندیدن که خودش درد کمی نی, یه درد دیه هم داشته باشی.
نکنه بازی نهنگ آبی رو انجام دادی ما خبر نداریم.
خو وقتی که اَ مدرسه برمیگشتی, حد اقلش اَ یکی کمک میگرفتی که تا اوور خیابون همراهیت کنه.
البته خدا رو شکر خطر اَ بیخ گوشِت رفع شده. ولی این دلیل نمیشه که تو بخوای این راهو ایجوری ادامه بِدی.
این دلیل نمیشه که من نگم آی اونایی که عصا دست نمیگیرید, خطر در کَنین شما هم هست.
بابا این عصا شناسنامه یه نابیناست. هویت یه نابیناست. چشم یه نابیناست. چرااا تو کفت نمیره آخه.
امیدوارم اوناییمون که عصا دست نمیگیریم, هر چه زودتر راهمونو تغییر بدیم و مسیرمونو عوض کنیم.
اینا رو ننوشتم تا کسیو تحقیر کنم. ننوشتم تا برتریمو به کسی اثبات کنم و بکوبمش تو سر کسی. ننوشتم که فقط نوشته باشم که تموم بشه بره.
نوشتم تا جلوی تجربیات تلخ گرفته بشه. نوشتم تا آزموده رو نیازماییم. نوشتم تا عبرت بگیریم.
درسته. هرکی هر جوری که بخواد میتونه زندگیشو بکنه و تصمیم زندگی هرکی هم دست خودشه. واس همینه که میگم
در نهایت که من قصد نصیحت ندارم, چرا که هیچ فایده ای هم ندارد.
ولی حتمی واسش دعا کنید بچه ها.