سلام به هم محله ای های گلم

یه دلنوشته مهدوی از خودم که سالها پیش تو جشنوارۀ دانشآموزی اول شد رو تقدیم میکنم امیدوارم بپسندین

میشناسمت، تو همان آشنای دیرینه ای
میدانمت، تو همان نجوای عاشقانه ای
میخواهمت، از اعماق وجودم که عشق تو در آنجا خانه کرده
میجویمت، از پس ثانیه های تکراری
که بودنت را لحظه شماری میکنند
تو را میجویم، ای غایب حاضر، ای شاهد و ناظر
تو را میجویم، ای خوشبوترین و خوشروترین نرگس دنیا
تو را میجویم و منتظرت می مانم
تا بیایی
و من شبگرد مبتلا را که صحرا به صحرا دنبال تو میگردم از این دیوانگی برهانی
قدم در شبستان غمزده ی من بگذاری
و بیت الحزن مرا گلستانی کنی
آن هم گلستانی فقط از گلهای نرگس
فقط