به نام خدای بزرگ و مهربان.
سلام به همه دوستای خوبم در سایت گوش کن.
مدتی بود که فعالیتی نداشتم و دلم براتون تنگ شده بود.
به خاطر همین اومدم کمی باهاتون صحبت کنم و از خودم و روزهای اول آشناییم با گوش کن بگم براتون.
اولین روزی که من وارد نابینایان شدم، تاریخش دقیق یادم نیست. ولی فکر کنم روز تولدم بود. 15/4/1394. که با سایت گوش کن آشنا شدم.
با کمک آقای شهروز حسینی عزیز و دوست داشتنی تونستم تو این سایت عالی ثبت نام کنم.
با کمک آقای پژوهنده عزیز تونستم تو محله با گوشی نوکیا n73 کامنت بذارم.
بعد کم کم با همون گوشی یاد گرفتم پست بذارم. خیلی خوشحال بودم.
شعر هام رو می دادم آقای حسینی برام تو قفسه خودش آپلود می کرد. چه روزای سختی رو گذروندم. ولی خسته نشدم. بعضی از هم نوعانم با کمال میل کمکم کردن. بی هیچ چشم داشت و منتی. از همینجا دست تک تکشون رو می بوسم و امیدوارم منم یه روزی بتونم جبران کنم این کارشون رو. این دوستان انقدر قلبشون بزرگ بوده و هست، انقدر روحشون پاک بوده و هست که کارایی که برام کردن رو هیچ وقت به روم نیاوردن.
اصلش هم همینه دوستان. ما همینجوری باید به همنوع خودمون کمک کنیم.
ولی بعضی دیگه که به ظاهر دوستم بودن، تا چیزی می شد می گفتن تو همه چیز رو از ما یاد گرفتی.
ببینید دوستان،کسی که واقعا هدفش کمک کردن به همنوع خودش باشه، درست نیست که بعد اینکه بهش چیزی یاد داد، همه جا تا بحثش بشه بگه من فلانی رو به اینجا رسوندم.
خب از این حرفا که بگذریم خواستم بگم که اگه کسی می خواد واقعا کمک کنه باید دقیقا مثل دوستایی باشه که بالا عرض کردم. خدمتتون خدا وکیلی بگم من با این که از 15/10/1395 کامپیوتر گرفتم و هیچ چی بلد نبودم، ولی با کمک آموزش های بچه های عزیزی که تو این سایت گذاشتن تونستم کمی کامپیوتر یاد بگیرم.
و الانم با این که مدرک icdl 1 و icdl2 رو دارم، باز اگه چیزی به کسی یاد بدم نمیگم که من به فلانی چیزی یاد دادم.
چون من خودم از دیگران یاد گرفتم و این خیلی بده که بخوام چیزایی که یاد گرفتم رو به کسی یاد بدم بعد برم سرش منت بذارم.
خلاصه دوستان سرتون رو درد نیارم. از خودم که بخوام بگم، من تحصیلاتم تا کلاس ششم ابتدایی هست و از هیچ کس پنهان ندارم و ننگ خودم نمی دونمش. اینو گفتم تا همه بدونید که بعضیا نرن بگن فلانی تا کلاس ششم درس خونده.
کسایی که میرید میگید فلانی تا کلاس ششم درس خونده و خودتون میرید دانشگاه، من از همینجا براتون آرزویه موفقیت و سر بلندی دارم.
از خدای بزرگ میخام که همیشه تو کاراتون موفق باشید ولی من کلا خیلی دوست دارم که غرور خودم رو بشکنم چون از غرور و از کسی که غرور داشته باشه بدم میاد.
من بار ها گفتم بازم میگم. من هیچ چی نیستم خدایی قسم می خورم اگه این پست منتشر بشه با دقت میشینم کامنت هاتون رو می خونم حتی اگر بعضیاتون بهم فحش بدید من با کمال میل می پذیرم.
خب دوستان دیگه سرتون رو بسه به درد نمیارم. با حرف های به قول بعضیا بی پایه و اساسم.
فعلا یا علی تو کامنتا می بینمتون خیلی خیلی دوستتون دارم خاک پای تک تکتون سجاد رشیدی